Semana Santa en Cuenca

Por primera y seguramente no última vez nos atrevimos a mezclar vacaciones en pareja con jornadas de BTT. El experimento resultó ser todo un éxito.
El jueves Santo arrancamos de Ourense dirección Cuenca a las 8:00, por delante 7 horas de trayecto en coche hasta llegar a una ciudad que no dejó de sorprendernos ni un minuto tanto en bici como sin ella.



La primera salida la realizamos el viernes, comenzaba con un tramo en ascensión por carretera de unos 20 kilómetros para llegar a una de las partes más altas de la serranía de Cuenca a aproximádamente 1600 metros de altura, cerca de Valdecabras, quizás esta ascensión y los tramos de barro super pegajoso de esta zona fue el peor momento de la semana. Había tal cantidad de barro que durante un par de kilómetros tuvimos que arrastrar las bicis literalmete porque las ruedas no giraban. Incluso por momentos pensamos en abandonar la ruta, pero al final conseguimos llegar a un rio donde pudimos lavar las bicis y proseguir por una zona algo menos húmeda. Esta foto muestra la imposibilidad de rodar en tales condiciones.



Apartir de ahí comenzamos a disfrutar de unos paisajes increibles, por momentos parecía que te encontrabas en el Farwest, pasando incluso por zonas en las que se grabaron algunas escenas de Conan el Bárbaro.



La ruta acabó con 58 kilómetros en las piernas y una última bajada bastante bonita y rápida, que nos dejó bastante interesados en lo que la zona nos podía ofrecer el segundo día, supuestamente con una ruta bastante endurera que al final resultó serlo superando con creces nuestras espectatívas.
El domingo de resurreción comenzamos esta ruta con muchas ganas, la primera subida no fué muy espectacular pero su descenso aún me saca ahora mismo una sonrisa al recordarlo. Transcurría por un sendero muy estrecho con pendientes que podrían facilemte llegar al 30%, piedra suelta y curvas en herradura hasta llegar a una hermita preciosa situada en un terreno que parecía escabado en la misma roca. Desde ahí el sendero se convirtió un una zona de escalones y piedra muy retorcida en la que incluso tuvimos que echar pie a tierra un par de veces.



La segunda subida del día resultó ser bastante dura, entorno a 5 kilómetros que nos llevaron hasta los 1400 metros de altura y como no podía ser de otra forma,a otra bajada de escándalo algo más rápida que la anterior e incluso para mi más emocionante por el terreno apto para hacer algún salto y derrapar en las entradas de las curvas.
La siguiente zona constaba de un tramo rompepiernas en la cuenca del rio Huecar que nos dejó más que impresionados, rodabamos por un sendero super estrecho con paredes de piedra a un lado y precipicio al otro lo que por lo menos a mi me hizo pasar algo de vértigo en algún momento.



La semana nos dejó muy buen sabor de boca, Cuenca es un sitio más que aconsejable para la práctica del BTT, lástima de distancia!

Las demás fotos en Picasa

Ruta de San Pedro de Rocas - Alto do Couso

Tremenda ruta a feita este fin de semana dende O Garaxe, non só pola ruta, senón pola compaña de Juan Ferreiros, Abelbone e Carlos "pacitos".
O venres chegaron os convidados, Abel e Juan quedaron na miña casa e Carlos na casa de Toño Rivas. Ceamos todos xuntos en compañía das rapazas e deitamonos cedo para estar descansados pensando na ruta do sábado. As dúbidas sobre a climatoloxía disiparonse o amencer cun día esplendido en toda a provincia.



A saida tivo lugar as 9:00 dende O Garaxe onde esperaban Antonio, José Manuel, Alberto, Roberto, José Ferro, Dani, Jose Antonio, e Marcos.
Comezamos subindo por unhos sendeiros que nos levaron a Castadón, cunhas pendentes bastante grandes que nos fixeron entrar en calor a lume de carozo. O grupo notábase feliz, moitos sorisos e bromas que se prolongaron toda a mañá. Unha vez en Castadón desviamonos hacia a Chaira e Chaodarcas onde a parte máis levable da ruta tocou o seu fin.
Nas inmediacións de San Pedro de Rocas encontrámonos as primeiras zonas técnicas xa coñecidas polos nativos e que comezaron a facer as delicias dos "extranxeiros", só había que verlle a cara a Abel para darnos conta que acertáramos na selección do percorrido.
Unha vez no Mosteiro, tomamos as fotos de rigor e Juan aproveitou para empaparse de coñecementos facendo unha pequena visita o interior da construcción.



Apartires de este punto podemos considerar a ruta coma unha sucesión de baixadas frenéticas "long travel". Primeiro ata Esgos onde Abel decidiu que Toño debía baixarse da bici polo civil ou polo criminal... jejeje, e despois dende o Alto do Couso ata a zona de Monterrey. Ningún incidente nestas baixadas o que da nota do nivel do persoal asistente, só unha pequena visita de "Messié Massó" a David que derivou na sua retirada con Jose Manuel un pouco antes de tempo.



Cando as forzas xa estaban algo mermadas, e quizais, cando xa todo o mundo daba por rematada a ruta, o track reservábanos unha última subida o campo de golf, coas correspondentes baixadas pola romana de Montealegre e o barrio do Cuco, estes dous puntos foron a traca final dun día incrible en compaña dunha xente a que un se queda sen palabras de agradecemento polos bos momentos pasados.
Só faltaba lavar as bicis, duchiña rápida e comida copiosa en Spaguetti Rock cunha sobremesa que se alongou ata as 20:30.
A seguinte en Pontevedra, so falta a data.

O track por cortesía de Antonio Arias:

Wikiloc

*Fotos Daniel Ellacuriga "katxupi"

Cangas-Vigo 15/01/2011

Estreamos as entradas de 2011 cun rutón dos que se recordan toda a vida, esta vez ninguén de Ourense me acompañou pero en Cangas esperaban Marajota e os seus amigos de Bike ou non vai xunto cos xa habituais compañeiros e amigos de Pontevedra, Juan Ferreiros, Paco Newman, Oscar "Triki" e Anxo "O galgo do Lérez".
Esta vez a mañá comezou moi cedo, o reloxo espertou as 7:00 AM, escasas 6 horas durmidas, almorzo rápido e saida de Vigo dirección Centro Comercial a Laxe para coller o barco a Cangas as 8:30.
As mellores imaxes do día chegaban ainda sen comezar a dar pedal co espectáculo do amencer no medio da Ria de Vigo.





Aproximádamente as 9:00 chegaba a Cangas onde agardaba impaciente Marajota cos seus socios, minutos despois chegaban os pontevedreses para comezar a ruta. Saudos, apretóns de mans, apertas, presentacións, preparación do material e saida entre risas e as primeiras bromas entre Anxo e Oscar.





Nos primeiros kilómetros comezamos a ascender cunhas fermosas vistas da ria ata a zona de Moaña e o Paralaia, unhos sendeiros encharcados que xa fixeron as delicias do grupo seguidos de varios tramos por pista ata o alto onde as primeiras escaramuzas xa comezaron a cargar as perniñas. Unha vez arriba tomamos o primeiro petisco para continuar por unha zona un pouco rompepernas cunhos tramos de baixada moi divertidos.



Foto "Marajota"


A seguinte ascensión inda que algo máis corta levounos a unha zona xa coñecida por min, o Lago Castiñeiras, onde o grupo se separou, os integrantes de Cangas retornaban a sua vila e nos continuamos co obxectivo de chegar a Vigo. No último momento, despois da chamada telefónica pertinente o amigo Matiño de Cangas decidiu acabar a ruta con nós. Neste momento xa só estabamos a xente de Pontevedra, Matiño e máis eu. Logo dunhos intres de deliveración Paco decidiu cargar ca responsabilidade de levarnos ata Vigo.





Esta parte da ruta tamén foi moi vistosa pasando por Pontesampaio, Arcade, Redondela... pensabamos que xa tiñamos o traballo feito pero xusto na saida de Redondela atopamonos cun muro que acabou cas poucas forzas que levavamos, non esaxero cando digo que a pendente media durante un kilómetro debeu de rondar o 20-25%. Apartir de ahí entramos na senda da auga que nos levou ata Vigo onde me separei do grupo, tocaba ducha quente e comida copiosa na casa da sogra mentres que o resto dos compañeiros tiveron que coller o Barco para a volta a Cangas.





O tempo acompañounos, foi incrible a temperatura que tivemos para estar en xaneiro. Penso que todo o mundo se divertiu e quedou con ganas de repetir outra aventura deste tipo, por que non, en terras ourensans.

Mais fotos en:Picasa

O track: Wikiloc